Lis schreef een brief aan haar aartsvijand, de ‘pain in her ass.’ Haar levensgezel reuma, met wie ze als smalle tiener voor het eerst kennis maakte. Als Lis naar rechts wil dan gaat haar reuma naar links. Wil Lis feest vieren dan vraagt haar reuma om rust. En als Lis die rust zoekt? Dan gunt de reuma dit haar niet. In dit boekje vertelt Lis over haar leven met deze tegenstribbelende partner, maar ook over haar vriend Owen, met wie ze soms samen gezellig mank loopt. “Krijg nou tieten!” denkt ze als een familielid haar vertelt dat de medicijnen van Lis vol met chemische troep zitten en dat het dus geen wonder is dat Lis zich zo slecht voelt. Haar oudere zus vraagt haar waarom ze in hemelsnaam leuke dingen doet als ze zich zo slecht voelt. Alsof ze haar leven stop moet zetten als ze door een slechte periode gaat die maanden kan duren. En hoe lastig is het om zware medicijnen te slikken als je een control freak bent?

Larissa Joan (1994) schreef met ‘Als een olifant door de porseleinkast’ een humoristisch en scherp boekje over leven als een jongere met reuma, en al het onbegrip. Een 'must have' voor de lezer die dit begrip wel wil opbrengen.