"Ik zie je gewoon graag – postnatale tranen" vangt in woord en beeld enkele van de overweldigende emoties die zich van je meester kunnen maken tijdens het prille moederschap: verdriet en vreugde, angst, existentiële pijn, wanhoop en hoop, en bovenal graag zien.

De gedichten en afbeeldingen vertellen het verhaal van een mama die een vervulde vurige kinderwens ziet omslaan in een post-partumdepressie. Schrik om het langverwachte kind te verliezen mondt uit in slapeloosheid en een desolaat gebrek aan vertrouwen, in zichzelf als moeder, als partner, als vriendin, als dochter, en in zichzelf als zichzelf. De bundel wil herkenbaarheid, troost en hoop bieden aan al wie – in welke mate ook – vertwijfelt geraakt door de postnatale emoties.