De auteur Marco Lasamahu werd in 1971 geadopteerd door adoptieouders die eigenlijk niet geschikt waren voor het ouderschap.
Al snel na de adoptie bleek het kind niet te zijn wat de adoptieouders er van verwachtten en begonnen de adoptieouders door middel van mishandeling het kind om te vormen tot wat zij dachten wat goed was. Dit duurde de hele kindertijd.
In de jaren daarna bleef de biologische moeder haar oudste zoon afwijzen.
Uiteindelijk werd de 50 jaar oude passieve doodswens van Marco een actieve doodswens omdat de hulpverlening hem niet hoorde.