Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft de bevolking in Europa veel ellende mee gemaakt en doorstaan. Niet alleen de bevolking maar ook de soldaten die vaak tegen hun zin het leger in moesten. Dit is het dagboek van een jonge Duitse soldaat die tegen het einde van de oorlog werd opgeroepen om te dienen in het leger. Hij schrijft over de vreeslijke dingen die hij gezien heeft en mee gemaakt heeft. Zelf was hij gewond geraakt met een schot in zijn been. Na zijn genezing en revalidatie moest hij een tweede keer het leger in. Helaas heeft hij de tweede keer niet overleeft.
Zijn oudere zus, die in het oosten van Duitsland woonde met hun ouders, moest vluchten van het oprukkende Russische leger. Ook zij heeft haar belevenissen en ontberingen op papier gezet. Het heeft haar vele jaren gekost om over de trauma en het verlies van haar jongere broeder te verwerken. Zij is een van de gelukkigen die overleeft heeft. Ze heeft de tijd genomen om haar herinneringen op te schrijven voor de jongere generatie. Wij, die geen oorlog mee gemaakt hebben, kunnen van hun ervaringen leren en dankbaar zijn dat wij nog in vrede leven. Laten wij het verleden niet opnieuw herhalen en de vrede behouden.