In de jaren 1930 taande het principiële antimilitarisme in de internationale sociaaldemocratie. Als antwoord daarop ontstond de
Internationale Socialistische Anti-Oorlogsliga (ISAOL) in
Nederland én België. Socialistische oud-strijders en militante jongeren sloegen de handen in elkaar. Geüniformeerd gingen ze de strijd aan met kapitalisme en fascisme, wat al eens uitliep op een knokpartij met extreemrechtse milities. De Belgische en Nederlandse sociaaldemocratische partijen zaten verveeld met de militante organisatie die revolutionair geweld gebruikte waar nodig en zich ook internationaal wou ontplooien als linkssocialistisch alternatief. De Liga groeide uit tot een ongekende grootte en vormde een bedreiging voor partijgetrouwe socialistische jongerenorganisatiesin Noord en Zuid. Het Plan voor de Arbeid van Hendrik De Man en de nakende wereldoorlog braken uiteindelijk het enthousiasme voor de Liga, die er in 1939 al een punt achter zette.

'In Liever revolutie dan oorlog' beschrijft Ruud Bruijns voor het eerst het ontstaan, de evolutie en de ondergang van de ISAOL.