Twee mannen leren elkaar kennen in de gouden jaren zestig, Patrick Conrad en Hugo Claus. Die laatste is op dat moment al een bête sacrée van de Nederlandstalige letteren. Claus maakt een overdonderende indruk op de jonge schrijver Conrad. Het begin van een levenslange vriendschap en een tomeloos gedeelde passie voor literatuur en kunst.

Patrick Conrad heeft zich bij het schrijven van zijn herinneringen aan Hugo Claus aan deze bron gelaafd: vriendschap, literatuur en kunst. Het resultaat is een boek dat even geraffineerd als wispelturig leest. Zonder omhaal van woorden, maar met ontzag voor wat er werkelijk toe doet in het leven heeft Patrick Conrad genoteerd hoe het was, hoe hij was, hoe zij waren.

Het subtiele Getande raadsels is een zeldzaam hoogtepunt in de Nederlandstalige autobiografische literatuur.