Karel groeit op in een groot en arm gezin, waarbij fraude welig tiert en waarbij opvoeding en zorg op gespannen voet staan met overleven in een wereld die niet van iedereen is. Overleven in een omgeving, waar alcohol, geweld en drugs heersen, is niet gemakkelijk voor Karel. Naarmate de jaren verstrijken neemt hij het heft in handen en probeert hij zich los te weken uit een wereld die leidt naar armoede, criminaliteit of zelfs de dood. Karel weet dat hij andere keuzes moet maken om te overleven. De overleden personages vertellen hun dramatische levensverhalen, waarbij duidelijk wordt dat een leven zonder lijden, armoede en verdriet niet voor iedereen maakbaar is en dat armoede, geweld en verslavingen vaak van generatie op generatie overgaan.

Oma’s die katten eten is de debuutroman van Carolus Spitsbaard. Hij weet met onconventioneel taalgebruik en onwaarschijnlijke gebeurtenissen van evenzo onwaarschijnlijke personen de lezer te boeien. Het bittere leven wordt door cynisme en humor met een rauw randje bekritiseerd. Als je leven niet over rozen gaat, kun je dan toch een rooskleurig leven creëren?

Carolus Spitsbaard (1966) is docent Nederlands, ondernemer en gemeenteraadslid.