Gerard ter Borch de oude bracht zijn kennis van de schilderkunst over op zijn kinderen Gerard, Gesina, Anna, Harmen en Moses. Voor het eerst wordt het verhaal verteld van het atelier van de kunstenaarsfamilie Ter Borch in de Overijsselse hoofdstad. En van de uitwisseling van artistieke inspiratie tussen de familieleden onderling. Van en met elkaar leren was een sleutel tot hun succes.

Hoewel slechts één familielid (Gerard ter Borch de jonge, 1617-1681) professioneel kunstenaar werd, wijdde de hele familie Ter Borch zich gepassioneerd aan tekenen en schilderen. Vader Gerard ter Borch de oude (1584-1662) stimuleerde het tekentalent van al zijn kinderen. Zij tekenden en schilderden elkaar, poseerden voor elkaar en kopieerden elkaars werk. Aan de hand van een omvangrijk archief dat Gesina ter Borch (1631-1690) en haar nazaten bewaarden en dat in 1886 door het Rijksmuseum werd verworven, is het mogelijk het werk van één van de meest getalenteerde Nederlandse kunstenaarsfamilies nauwkeurig te reconstrueren.