Koos Vorrink was vóór 1940 als schepper van de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC) en voorzitter van de Sociaal Democratische Arbeiders Partij (SDAP) een van de centrale figuren van de sociaaldemocratie.
Als voorzitter van de PvdA was hij ook ná 1945 een markant socialistisch gezicht. Hij was een charismatische, maar ook omstreden persoon met grote retorische gaven en een turbulent privéleven.
Vorrink zocht ‘de nieuwe mens’, die solidair was aan de gemeenschap. In ‘zijn’ AJC poogde hij die nieuwe mens al vorm te geven. Zijn socialisme was gerechtigheid, eerbied voor het individu, discipline en de wil tot een betere maatschappij. Hij behield het revolutionaire elan van de eerste socialisten, maar verwierp marxistische dogma’s.

Joop Witte (1943) komt uit een familie van sociaaldemocratische diamantbewerkers. Na de HTS-Bouwkunde studeerde hij Geschiedenis en was docent en conrector. Zijn studie over J.B.van Heutsz kreeg in 1975 de Fibula-prijs. In zijn jeugd was hij actief in ‘Ruimte’, de vervolgorganisatie van de AJC. Later was hij vrijwilliger op De Paasheuvel in Vierhouten, als één van de koks in het ‘Huisje van Koos’, dat Vorrink in 1934 van AJC had gekregen en een halve eeuw later was ingericht als mini-restaurant.
Het idee voor dit boek is daar ontstaan. ‘De vergeten man’ moest uit de vergetelheid gehaald, ook omdat de huidige sociaaldemocratie, die verdwaald lijkt in een neoliberaal doolhof, veel van Vorrink zou kunnen opsteken.