In dit boek wordt verslag gedaan van een empirisch en juridisch onderzoek naar het voorwaardelijk sepot. In een uitvoerig dossieronderzoek is de huidige praktijk van het voorwaardelijk sepot voor het eerst gedetailleerd in kaart gebracht. Vervolgens is beoordeeld of de praktijk zich binnen de juridische grenzen beweegt.

Regelmatig worden bijzondere voorwaarden aan een sepot verbonden die betrekking hebben op het psychisch welbevinden van de verdachte, zoals ambulante behandeling of een gedragsinterventie. De huidige regeling van het voorwaardelijk sepot bevat onvoldoende waarborgen om te garanderen dat deze praktijk in overeenstemming is met het recht.

Op grond van deze vaststelling wordt een ingrijpende herziening van de regeling van het voorwaardelijk sepot uitgewerkt. Daarnaast worden aanbevelingen gedaan die zien op het vervolgingsbeleid. Dit onderzoek heeft als basis gediend voor het in dit boek als bijlage opgenomen advies aan het College van Procureurs-Generaal van de daartoe ingestelde commissie onder voorzitterschap van hoofdofficier van justitie Jan Eland.

Het boek is van belang voor de strafrechtspraktijk – in het bijzonder voor officieren van justitie – en voor academici.