Met de komst van de Handhavingsrichtlijn (hierna: de 'Richtlijn') veranderde het landschap van het Nederlandse intellectuele eigendomsrecht (hierna: 'IE') aanzienlijk. De gereedschapskist die ter beschikking staat van de IE-rechthebbende is door de Richtlijn fors uitgebreid. Een belangrijk onderdeel van de Richtlijn is de in artikel 9 lid 4 vervatte mogelijkheid om tegen een vermeende inbreukmaker - zonder hem te horen - een voorlopig bevel uit te kunnen vaardigen om hem te dwingen een (dreigende) inbreuk op een IE-recht te staken. In de Nederlandse praktijk wordt een dergelijke bevel aangeduid als het ex parte bevel. Met de implementatie van de Richtlijn is het ex parte bevel ondergebracht in artikel 1019e van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.

Voor de Nederlandse rechtspraktijk heeft de invoering van het ex parte bevel voor de nodige opschudding gezorgd. Inmiddels is deze maatregel door de praktijkjurist liefdevol omarmd, maar vele praktische en juridische (fundamentele) vragen die samenhangen met de invoering van het ex parte bevel blijven vooralsnog onbeantwoord. In deze introductie hebben wij geprobeerd al de vragen die samenhangen met toepassing van de Richtlijn te rubriceren en te voorzien van ons antwoord.