Deze bundel bevat een selectie van de belangrijkste en bekendste artikelen van de hand van Constantijn Kelk, tussen 1980 en eind 2008 hoogleraar strafrecht te Utrecht. Deze zijn soms ietwat 'verscholen' geraakt in bundels en vaktijdschriften. Zij bestrijken een breed scala van beschouwingen over de humaniteit en het morele gehalte van het strafrecht in onze samenleving, die pretendeert te voldoen aan beschaafde en rechtsstatelijke condities. Hierin worden relevante strafrechtelijke onderwerpen aan de orde gesteld die niet zelden raakvlakken vertonen met sociologische en psychologische denkwerelden.

Talrijke gedachten passeren de revue bijvoorbeeld over: wat fatsoenlijk strafrecht en wat een goede opleiding van strafrechtsstudenten is, tot waar de strafbaarheid mag gaan naar aanleiding van soms curieuze casuïstiek, waarom de aandacht van de strafrechter voor de persoon van de dader groot dient te zijn, welke positie het slachtoffer heeft en waarom gedurende de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf en van de tbs een rechtspositie voor de betrokkenen onontbeerlijk is.
De schrijver heeft waar nodig de teksten geactualiseerd of bijgewerkt ter versterking van de inhoud.
Ondanks alle gestage wijzigingen in strafrecht en strafrechtspleging zijn de onderliggende intermenselijke verhoudingen en de rechtsbehoeften van de burgers niet beduidend veranderd. Juist hierop legt dit boek een zwaar accent. Op de betreden terreinen speelt de ontwikkeling van het strafrechtelijke denken geregeld een evidente rol. De humane geluiden van de befaamde Willem Pompe en zijn Utrechtse multidisciplinaire, later naar hem genoemde, instituut zijn - weliswaar in een nieuw jasje gestoken - nog altijd hoorbaar.