Met 'De Aardappeleters' van Van Gogh heb ik wat. Er aandachtig naar kijken, levert me een gevoel van herkenning op.

Geen wonder. Verhalen over het vroegere, ouderwetse leven aan de Peelrand heb ik volop gehoord van onze Moeder, zelf een Peelboerin. Door haar vertelsels, aangevuld met informatie uit andere bronnen (musea bijvoorbeeld), lukt het me, achter de schermen te kijken bij de Peelbewoners van Vincent.

Een van zijn modellen, een jonge vrouw, plaatste hij op de voorgrond, met haar rug naar ons toe. Was ze knap? Of had ze hetzelfde uitgemergelde aardappelgezicht als haar disgenoten? Wat is er van haar geworden? Zat er juist voor háár meer in het vat dan bijvoorbeeld voor haar moeder en grootmoeder?

Over haar herinneringen gaat dit fictief levensverhaal, dat ik opdraag aan mijn voorouders-Peelbewoners en aan allen die me steunden bij het schrijven.

Ook in de familieroman HET MOOISTE BLAUW, ISBN 9789491080944, vervult deze tekst een hoofdrol.