‘Samen oud worden is te veel gevraagd, vrees ik, maar een relatie van vijf jaar zou ik al superfijn vinden,’ zegt de een. En de ander: ‘Ik kan ongestoord lezen en denken. Schoonmaken? Hoeft niet. Koken? Doe ik bijna nooit.’

Op dit moment leven meer dan drie miljoen volwassenen in Nederland alleen. Een aantal dat de afgelopen jaren sterk is gegroeid en nog altijd stijgt: over dertig jaar bestaat de helft van alle huishoudens uit één persoon, zo is de verwachting. Zijn we op weg naar een samenleving waarin de eenling de norm is in plaats van het echtpaar? Wat betekent die verschuiving? Zeker is dat we midden in een demografische aardverschuiving zitten, die ingrijpende culturele en economische gevolgen zal hebben.

Carla Boos neemt de lezer mee door alleen levend Nederland. Ze sprak een representatieve selectie van mensen, die haar openhartig te woord stonden. Zit het in ons denken dat je pas met een partner gelukkig kunt zijn? Hoe tevreden zijn mensen met hun leven alleen? De datingapps worden massaal bezocht. Verandert de moraal door al die apps en mogelijkheden? Leidt het overweldigende aanbod tot uitstel van een keuze en uiteindelijk tot het niet-hebben-kunnen-kiezen-leven van de veertig- en vijftigjarige nieuwe vrijgezel?