De CID / Poema de Mio Cid

Het Poema de Mio Cid is het oudste bewaard gebleven heldendicht uit de Spaanse literatuur. Het gedicht verhaalt van de verbanning van Rodrigo Díaz van Vivar uit Castilië en van diens nieuwe leven in ‘vreemde’, Moorse gebieden.

Het epos combineert fictie met historische feiten. De Cid zelf wordt getypeerd als een dapper krijger en staat bij anderen bekend als volmaakt echtgenoot, vader, zakenman, advocaat en toegewijd christen.

Het gedicht bestaat uit drie zangen:
In de eerste zang wordt verteld hoe de Cid door de koning wordt verbannen en met slechts enkele trouwe vazallen uit Castilië vertrekt. Vanaf dat moment begint zijn strijd tegen de Moren.

De tweede zang behandelt de verovering van Valencia. De Cid wordt intussen steeds rijker en geeft, op aandringen van de koning, toestemming voor een huwelijk tussen de infanten van Carrión en zijn dochters.

De derde zang verhaalt de lafheid van de infanten en het eerherstel van de Cid. De infanten nemen wraak op de Cid door zijn dochters af te ranselen en ze halfdood in het bos achter te laten. De Cid eist eerherstel en wraak voor de smaad die zijn dochters is aangedaan.

De opzet als tweetalige uitgave maakt dat dit boek uitstekend te gebruiken is voor (zelf)studiedoeleinden.