In 1880 kocht de Nederlandsche Handel-Maatschappij plantage Mariënburg om er de grootste suikerfabriek van Suriname te bouwen. Om verzekerd te zijn van voldoende toevoer van suikerriet werden ook naastgelegen plantages gekocht. Voor het vervoer van het suikerriet naar de fabriek werd een spoorlijn aangelegd, de eerste spoorlijn in Suriname.
Arbeidskrachten uit Brits-Indie en Java kregen een contract voor vijf jaar, maar door de lage lonen was terugkeer na die vijf jaar voor de meesten onmogelijk.
Ruim honderd jaar later werd de suikerfabriek stopgezet. Veel van de voormalige arbeiders leven nog in de kampong. Zij weten nog hoe het was op Mariënburg en vertellen in dit boek hun verhaal.