Terugkijkend op het jaar 2019 kan ik niet anders dan vaststellen dat het een goed jaar was, niet in de laatste plaats waar het de kunsten betrof. Allereerst was daar Rembrandt, 350 jaar na zijn dood nog springlevend, maar ook David Lynch mocht er zijn, in Maastricht, waar hij je vol vragen achterliet. Daarna volgden de bevreemdende schilderijen van Michael Triegel in De Fundatie, in navolging van Neo Rauch, een jaar eerder.
Bijzonder om te zien waren de ‘hedendaagse ikonen’ van Kees de Kort, in het Kampens Ikonenmuseum, evenals de elfde fontein in het Friese Dokkum. Met de ‘gestapelde ijsblokken’ van Birthe Leemeijer is de reeks daar nu compleet. In verband met het begin van de bevrijdingsfeesten in Terneuzen werd het concert van de Dutch Swing College Band een feest om bij te wonen.
En natuurlijk was daar ‘de vrouw op de kade’, Ida Gerhardt, tegen de zon inkijkend naar de grote brug bij Zutphen, keken velen bewonderend naar de schilderijen tijdens de tentoonstelling Sprezzatura in Assen en volgden we vol spanning de reis die Louis Apol maakte naar Nova Zembla, in Panorama Mesdag.
Zomaar een greep uit veel, want inderdaad, het was een mooi jaar, dat 2019.