Ons sociale leven remde abrupt af.

In eerste instantie dacht ik dat het wel zou meevallen. Want ik kon gewoon boodschappen doen, hield afstand, en verbaasde me alleen over de lege schappen in de supermarkt. Waarom was de melk, het wc papier en de koffie om tien uur ‘s morgens al op? Ik appte met onze kinderen en kreeg de stevige waarschuwing dat ik thuis moest blijven en dat zij wel voor de boodschappen zouden zorgen.

Maar Joop en ik zijn vitale zeventigers. Wij wilden niet afhankelijk zijn van de kinderen. We hadden zoveel meegemaakt. Ik had alvleesklierkanker overwonnen, een griepje zou mij toch niet vellen?