Steffenberg bleek het allerlaatste nieuwgebouwde seminarie in Nederland te zijn. Net als de Titanic, het gloednieuwe luxeschip dat tijdens zijn eerste reis tegen een ijsberg botste en verging, was ook Steffenberg geen lang leven beschoren. Al na drie jaar moest het als seminarie de deuren sluiten. Het maakte een doorstart als ‘open internaat’ maar ook dat was geen succes.
Van 1971 tot 1998 deed Steffenberg dienst als blindeninstituut, daarna kwam het leeg te staan. In 2002 kocht een aantal omwonenden het complex op en liet het slopen. Niets op de plek herinnert nu nog aan het veelbelovende, ambitieuze gebouw dat er ooit stond. Het lijkt alsof het er nooit geweest is.

Op humoristische wijze wordt de korte geschiedenis van Steffenberg beschreven tegen de achtergrond van de roerige jaren zestig uit de vorige eeuw: de mislukte afschaffing van het celibaat, het uittreden van priesters, het eerste bloot op tv en studenten die in opstand komen: zij eisen inspraak.
"Ga jij nog paus worden, Kees?" vraagt meneer Pranger, de buurman.
"Nee meneer Pranger," antwoordt Kees, "ik ben van gedachten veranderd. Ik zit nu op dansles!"
"Oh, gelukkig..."