Vlaanderen heeft zichzelf vastgereden. Snelwegen slibben dicht. De NMBS is ontspoord: treinen rijden niet op tijd of helemaal niet. De Lijn mist vaak de bus. Buurtbewoners van de luchthaven van Zaventem klagen over lawaaierige vluchten. Vlaanderen zit met een mobiliteitsknoop in zijn maag. Hoe is het zo ver kunnen komen? Hoe krijgen we deze knoop ontward?

Marc Descheemaecker beseft als geen ander dat we vandaag een crisis van het mobiliteitsbeleid beleven. Uit eerste hand vertelt hij in Dood spoor een verhaal van politieke compromiscultuur, absurde benoemingen, halfslachtige maatregelen en vele versnipperde bevoegdheidsniveaus. Hij schetst een glasheldere maar confronterende analyse van ons openbaar vervoer, waar te weinig aandacht is voor gezonde bedrijfsvoering en een te grote volgzaamheid naar de politieke dogma's van de dag.

Met concrete, uit het leven gegrepen anekdotes en kritische observaties schetst Descheemaecker een onverbloemd beeld van enkele van de grootste Belgische en Vlaamse overheidsinstellingen. Het blijft niet bij een terugblik. Hij zet zich ook aan de tekentafel en ontwerpt een totaalvisie voor betere mobiliteit in de nabije toekomst in Vlaanderen en België. Saneren, responsabiliseren en structurele hervormingen moeten ons land terug op de rails zetten.

Descheemaecker breekt een lans voor een beter beleid, duidelijke verantwoordelijkheden, vereenvoudiging en kostenbewustzijn, en vooral transparantie.