In de boedel van haar overleden moeder vond Barbara de Vos een klein groen agendaatje, de laatste agenda van haar opa Arie. Bladerend in het op het eerste gezicht onbeduidende boekje werd ze verrast door een schat aan namen en feiten, die een stroom aan herinneringen in gang zette. Ruim een halve eeuw na dato was het hoog tijd deze aan de vergetelheid te ontrukken.
Aan de hand van de notities in het keurige handschrift van haar opa laat de auteur aspecten van het leven in Rotterdam voor, tijdens en na de oorlog de revue passeren. In Joodse families was het in de naoorlogse jaren niet gebruikelijk het uitgebreid over de verschrikkingen van de oorlog te hebben. Als kind moest je van de terloops en mondjesmaat verstrekte gegevens zelf een verhaal zien te maken. In dit boekje heeft de auteur geprobeerd op luchtige toon iets van haar verhaal weer te geven. Van lieverlee werd het boekje een eerbetoon aan haar Rotterdamse Joodse familieleden van wie ze de meeste niet heeft gekend, omdat ze de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd.