Karl Jaspers (1883-1969) en Karl Barth (1886-1968) waren giganten op hun eigen terrein, Jaspers in de wijsbegeerte, Barth in de christelijke dogmatiek. Toen ze in 1948 elkaars collega's werden, hadden beiden op hun gebied een wereldnaam. Hun vakken lagen zo dicht bij elkaar dat er duidelijke raakpunten waren, die wrijfpunten konden worden.

Jaspers' theologie had en heeft vooral aan de linkerkant van de vrijzinnige theologen in Nederland een opmerkelijke aanhang. Hijzelf is bewust niet kerkelijk, hij noemt zich alleen christen in cultuurhistorische zin, en hij weet heel helder uiteen te zetten, waar de verschillen liggen tussen zijn religieuze filosofie en de christelijke theologie in traditioneel christelijke zin. Kan zijn kritiek aanleiding zijn tot een doordenking van belangrijke aspecten van het christelijke geloof?