Een dwaas dozijn doorgefokte drenkelingen die samen de dagen doormaakten in het safehouse. Allen verslaafd aan drank, drugs, lust en doelloos rondjes zwemmen. Maniakale mensdieren met bloed aan hun hoeven en uitvoerige groeven in de ziel, begeleid door prille twintigers die hun ouderlijk huis nog trouw zwoeren.
Maandenlang trok ik gestaag mijn verwaande baantjes in deze absurdistische kweekvijver. Met vers gevangen verwarring als aas hengelde ik vanaf de loze oevers naar schoonheid en destructie. Elke dag liet ik mijn lunatieke vingers over het toetsenbord robbedoezen om te aanschouwen wat ik gevangen had. Safehouse I vormt het eerste sleepnet.
Nu ben ik weer vrij en is er nog genoeg tijd om te vrezen. Maar voor wie en waarom? Wat denk jij? Ben ik nog te genezen?