In de internationale klimaatonderhandelingen is de voortgang regelmatig gefrustreerd doordat ethische principes stonden tegenover nationaal eigenbelang. Op individueel niveau bestaat ook vaak een dergelijk spanningsveld. Daarbij neemt de burger niet zelden een afwachtende houding aan, en ziet het nemen van klimaatmaatregelen vooral als een overheidstaak.

De politiek heeft echter draagvlak nodig om klimaatmaatregelen door te voeren. Daarom is er een andere houding nodig bij veel burgers. Niet afwachtend, maar permanent bezorgd om het snel veranderend klimaat.

Gepleit wordt dan ook voor een andere wijze van denken. Bij klimaatverplichtingen dient niet alleen vanuit individueel oogpunt te worden geredeneerd, maar juist vanuit het collectieve perspectief. Daarom gaat dit boek eerst na waarop collectieve morele verplichtingen ten aanzien van de huidige klimaatopwarming kunnen worden gebaseerd. Daarna wordt onderzocht wat deze verplichtingen betekenen voor onze eigen morele klimaatverantwoordelijkheid, hoe deze kunnen worden afgewogen tegen onze verantwoordelijkheden jegens familie, werk en netwerken, en wat hierbij redelijkerwijs van ieder van ons mag worden verwacht.