Een ieder beleeft de coronatijd op zijn eigen manier. De meeste mensen hebben net als ik, een werkgerelateerde en een privé kant. Bij mij betekent dat dat mijn werkgerelateerde kant, verpleegkundige in het ziekenhuis, steeds met de neus op de feiten gedrukt wordt. Deze werkgerelateerde kant ziet dus de gevolgen die het corona kan hebben op het lichaam en leven van de patiënten die we in het ziekenhuis binnen krijgen. Mijn privé kant ziet op gezinsniveau wat de maatregelen van het coronabeleid op het persoonlijke vlak met mij en mijn naasten doet.

Als ik terugkijk naar het coronatijd, zie ik een ruim twee jaar durende achtbaan van positieve en negatieve emotie, gevoelens en gedachten. Het gaf ons ruim twee jaar lang flinke uitdagingen die zowel positief als negatief zijn uitgepakt. Het is echter niet allemaal kommer en kwel. Ja, soms is zo’n verhaal heftig en triest. Soms is de omschrijving ook indrukwekkend en niet te bevatten. En...er zijn ontwikkeling die een stroomversnelling hebben doorgemaakt en die we nu nog steeds goed kunnen gebruiken. Maar er zijn zeker ook verhalen die zijn gewoon grappig en humoristisch zijn. Een veelzijdigheid aan herinneringen in een boek gevangen.