Gewoon doorlopen, moedig ik mezelf aan. Brandenburger Tor, de historische stadspoort van Berlijn, komt steeds dichterbij. In de laatste meters van die heroïsche afstand maakt de pijn in de benen plaats voor een stortvloed van emoties. 03:11:52. Deze tijd is mijlenver boven het droomscenario. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost, maar ik heb het gehaald. En dan weet ik het zeker. Marathoner en zondagskind. Dat vat alles mooi samen.



Een verhaal vol ambitie en goesting, maar ook over verdriet, hoop en moed.



Lopen door bossen en velden brengt me rust. Vliegen op een kaarsrecht jaagpad geeft me bakken energie. Maar met de jaren heb ik ook ontdekt dat hardlopen een vorm van taal is, een manier om uitdrukking te geven waar woorden tekortschieten.



Tessa Avermaete (1977) is als hardloper een laatbloeier. Ze was de dertig gepasseerd toen ze een eerste paar echte hardloopschoenen kocht. Joggen werd al gauw hardlopen, en hardlopen groeide uit tot een passie. Tessa neemt je mee op haar reis als marathoner, van de kinderjaren tot aan de finish onder de Brandenburger Tor in Berlijn.