De schrijver doet veldwerk in de jungle van Zuid-Amerika. Hij en zijn veldwerkmaat verblijven in de krochten van het tropisch oerwoud. Hier wordt de schrijver voor het eerst psychotisch. ‘Ik wist niet wat dat was, maar ik wist wel dat het niet goed was.’ Aangekomen in Nederland kreeg hij de bekende cultuurschok. De schrijver maakte de studie af en ging werken als toegevoegd onderzoeker, faculteit ruimtelijke wetenschappen, vakgroep fysische geografie. Hierna viel hij is een groot gat en een crisis. Er knapte iets, de thalamus (prikkelverwerker) was kapot. Hij werd opgenomen op de PAAZ en van daaruit kwam hij op de intensive care. 'Mijn jongen, mijn jongen, wat is er toch met jou aan de hand?', zei de dienstdoende psychiater. Hij kon niet meer slikken, praten, lopen, zich omdraaien in bed.


Somatisch verwerkte hij zijn psychose. Via het resocialisatie traject van het hostel kwam hij weer in de maatschappij. Hij kreeg daar: een goede woning, de juiste medicatie en werk. De kurk waarop hij nog steeds drijft. Momenteel werkt hij voor de provincie Limburg op het Gouvernement te Maastricht. Dit boek is een verhaal dat zo uniek is dat het verteld moet worden.