Janus de Bruyn is 23, woont in Amsterdam in een luxueus grachtenpand aan de Nieuwe Herengracht. Zijn studie en bijbaan lopen ten einde en hij moet verhuizen. Het vooruitzicht van grote veranderingen doet hem vervallen in ledigheid en absurdisme.
De beste vriend van zijn huisgenoot en zelf geproclameerde sjamaan Antonius bakt hem een poets door hem hasjmelk te geven in plaats van koffie, net als hij naar zijn werk toe moet. En waar kwam die dode kat op zijn bureaustoel vandaan? Hij vlucht in het drinken met zijn vrienden en het schrijven van experimentele stukjes proza op zijn blog. Hij leert kunstenares Madame Pipi kennen, die een welkome afleiding is van een leven dat hem steeds ondraaglijker voorkomt. Om aan zijn lot te ontsnappen wacht hem een steeds absurder lot.

"De Laatste Absurdist" is een roman waarbij Reinders een nieuw soort absurdisme introduceert, tussen Camus en Gummbah, tussen fatalisme en hilariteit. Thema's in het boek zijn de strijd van een vrij tegen een burgerlijk bestaan, van innerlijke rust tegen uiterlijke chaos, van goede tegen giftige vibes. Bovenal is het een pleidooi voor een open mind: zowel een ode als een oproep aan De Lezer om echt na te denken.