De ruim tien miljoen soorten die met de mens op aarde leven, worden vaak gezien als anders dan de mens, als 'natuur' die zich buiten ons bevindt, als een decor of een grondstof. Eén soort wordt tegenover tien miljoen andere soorten geplaatst. Die houding heeft geleid tot een ecologische crisis. Een aspect van die crisis dat onderbelicht blijft, is volgens Baptiste Morizot ons gebrek aan gevoeligheid: de verarming van ons vermogen om andere levende wezens echt te zien, echt te begrijpen.
Dit gebrek aan gevoeligheid heeft er ook toe geleid dat we geen vocabulaire hebben ontwikkeld om onze verwevenheid met de andere soorten in uit te drukken. Morizot pleit onder meer voor het begrip 'het levende' in plaats van 'natuur', en voor een nieuw vorm van kosmopolitisme: cosmopolitesse, een uiterst hoffelijke omgang met het levende.
Het boek bevat zes teksten, die uiteenlopen van een verslag van wolvensporen volgen in verlaten skigebieden in de Vercors tot de introductie van nieuwe filosofische begrippen. Morizot laat de wereld zien door de ogen van andere levende wezens, want er is een omslag in het denken nodig, een nieuw begrip van onze relatie met tien miljoen andere manieren van levend zijn.