De Tweede Wereldoorlog was meer dan alleen D-Day of Stalingrad en bestaat uit meer verhalen dan die van Anne Frank en Hannie Schaft. Achter de grote gebeurtenissen en de grote namen schuilen miljoenen kleinere, want iedereen die ouder is dan éénenzeventig heeft ‘de’ oorlog meegemaakt, als kind of als volwassene. In ‘Mama, het is oorlog!’ heeft Cécile Oranje tientallen van deze kleine verhalen opgetekend. Ze interviewde zowel Nederlanders als Duitsers, mensen die destijds jong volwassene waren of kind, die zich aan de goede of de foute kant van de scheidslijn bevonden, en liet hen vertellen.Veel traumatische gebeurtenissen herinneren zij zich zo scherp alsof het gisteren is gebeurd, andere zaken zijn licht vervormd of vergeten, maar steeds vertellen zij één verhaal. Het is ‘het’ oorlogsverhaal van hun familie, zoals zij dat hebben doorgegeven aan hun kinderen of naasten. Het meest opvallende is dat veel van deze kleine verhalen in dramatiek niet onder doen voor de grote, zoals we die uit films en boeken hebben leren kennen. De Tweede Wereldoorlog speelde zich af op de stranden van Normandië en aan de oevers van de Wolga, in het Achterhuis in Amsterdam en op de straten van Haarlem, maar evengoed in de Soesterduinen, langs de vaarten van Overijssel en Noord-Holland en in Kamp Amersfoort. Deze kleine steentjes vormen een onlosmakelijk deel van het totale mozaïek. De verhalen zijn aangevuld met voetnotenen geïllustreerd met foto’s.
Laat dit boek een aansporing zijn te luisteren en te noteren vóór de stemmen der getuigen van fluisteren overgaan in zwijgen...