Deze roman begint bij hoofdstuk 60 en telt de minuten af. Boven in de verbouwde, monumentale watertoren gaat psychiater Maryam de confrontatie aan met Xander die behendig discussieert over zijn diagnose. Wat nu als blijkt dat ik toch géén ADHD heb?, vraagt hij zich af, om vervolgens te besluiten dat hij daar geen andere persoon van wordt.
Het verhaal van Maryam is dat van een jonge vrouw, die gevangen is tussen twee culturen: geaard in Nederland, gegrond is Syrië, met een vader die de wonden van de oorlog in zich draagt.
Gaandeweg legt iedereen zijn maskers af en blijft die ene vraag over: wie ben ik?