“… Nergens anders
voel ik me zo veilig
als op dit bankje
aan de kade in onze stad …”

In haar debuut Hemeltranen, toont Esther de Beun met tere en emotionele poëzie haar empathie en ook haar betrokkenheid bij anderen. Het thema verlies en de angst om te verliezen wordt regelmatig beschreven.
In haar liefdesverklaringen vertelt ze zonder dralen en onomwonden hoe het zit met gevoelens en verlangen. Hemeltranen is een bundel die je in je hart raakt en je beslist niet onberoerd zal laten.

“…De natte, rode ogen verraden
mijn afwezige stemming.
Daardoor bemerk ik niet
dat ik doordrenkt ben
met jouw hemeltranen,
die in de aarde oplossen
of zichtbaar als glas
op het trottoir versplinteren…”