Het leven na kanker gaat met vallen en opstaan. Soms ben ik boos, op iedereen die het niet begrijpt en op mezelf dat ik me dat aantrek. Soms kom ik de trap niet af en andere dagen loop ik fluitend door de stad. Soms moet ik huilen van frustratie en op andere dagen lach ik mezelf uit. Soms spuw ik vuur maar vaak vraag ik om heel veel liefde of juist andersom. Ik ben onberekenbaar als het gaat om stemmingen. Maar daarentegen ben ik er nog en is het leven, nooit saai.
In 2014 schreef Anke van Haften "Goede kanker bestaat niet! Een ervaringsverhaal over haar diagnose schildklierkanker. Met dit vervolg De kanker voorbij, "over" leven na kanker, wil zij laten zien dat wanneer je schoon verklaard bent, je per definitie niet vóórbij de kanker bent. Ondanks dat je er goed uit ziet, bestaat er een realiteit waarin chronisch ziek een hoofdrol speelt met restklachten als depressie waar je mee moet leren dealen. Je zeurt niet omdat je, "gelukkig maar", nog leeft. In "De kanker voorbij" pleit zij voor begrip, (h)erkenning en begeleiding na kanker zowel medisch als psychisch als arbeid therapeutisch. Iets dat in veel gevallen nog ver te zoeken is.

Prof. dr. J. Smit: In het boek 'De kanker voorbij' rekent Anke van Haften af met het idee dat je een punt achter kanker kunt zetten. Het laat zijn sporen na. Anke van Haften laat ons zien dat een positieve, toekomstgerichte houding erg belangrijk is, maar dat erkenning van het trauma dat je hebt meegemaakt essentieel is voor werkelijk herstel.