Een echtgenote die zich verkleedt als prostituee voor haar man? Een vrouw die geen kinderen meer wil baren? Een buitenlandse koningin die besluit Jodin te worden? Een feministe uit de derde eeuw van onze jaartelling? Een vrouw die het kan laten regenen? Een moeder die voor haar ogen haar zonen vermoord ziet worden? Een dure callgirl die besluit Thora te gaan studeren? Een vrouw van een geleerde rabbi die haar man corrigeert? Een dochter van een steenrijke man die stiekem de ongeletterde schaapsherder van haar vader huwt?

Al lezend in de Talmoed val je van de ene verbazing in de andere. De verhalen zijn buitengewoon onderhoudend, spannend, dramatisch en soms hilarisch en zeer vermakelijk. Meer dan de moeite waard om ze uitgebreid door te vertellen voor een breed publiek. Zo ontstonden er in Coronatijd portretten van 17 vrouwen uit de Talmoedische Literatuur. Elk met een eigen gezicht en vaak verrassend sterk ten opzichte van de rabbijnse mannenwereld. Het boek laat met feiten zien, dat er structureel anders over de positie van de vrouw kan worden gedacht en geeft daarom veel stof tot bezinning.

Elke zaak wordt in de Talmoed van alle kanten bekeken. Over vrijwel elk thema bestaan meerdere visies. En die visies zijn keurig naast elkaar blijven staan. In de Talmoed vind je vaak de richtlijn, die de meerderheid van de geleerde rabbi’s voorschrijft, maar het minderheidsstandpunt wordt ook uitgebreid beschreven. Het leven kent zo een permanente dialoog. Verscheidenheid is een groot goed en het is belangrijk te leren leven met verschillen van visie en inzicht, juist ook in onze heterogene samenleving vandaag. De bijzondere levensverhalen van deze vrouwen zijn daar een prachtig voorbeeld van