De Kamishibai man fietste vroeger naar de stad om verhalen te vertellen aan de kinderen en snoepjes te verkopen. Maar langzaam kwamen er steeds minder kinderen aangerend bij het geluid van zijn klappers. Ze zaten allemaal binnen, gekluisterd aan hun nieuwe televisies. Uiteindelijk bleef er nog maar één jongen over, en hij had geen geld voor snoep.


Jaren later maken de Kamishibai man en zijn vrouw opnieuw een partij snoep, en fietst hij nog één keer naar de stad om een verhaal te vertellen — zijn eigen verhaal. Wanneer hij uit zijn herinneringen wakker wordt, kijkt hij om zich heen en ziet dat hij omringd is door vertrouwde gezichten. De kinderen die hij vroeger vermaakte, zijn teruggekeerd — nu volwassen, maar nog altijd even geboeid door zijn betoverende verhalen.


Met twee totaal verschillende, maar even bijzondere tekenstijlen neemt Allen Say de lezer mee in een verhaal binnen een verhaal en brengt hij het Japan van zijn herinneringen tot leven.