We zijn allemaal migranten, in de ruimte of in de tijd, maar we houden onze gemeenschappelijke kern als migrant diep verborgen. We projecteren ons eigen anders-zijn op die anderen, met wie we niet eens een schijn van gelijkheid lijken te delen.

Nochtans lijden we allemaal onder de gevolgen hiervan, maar in verschillende mate: de 'migranten' - en eigenlijk iedereen in een kwetsbare positie - worden weggedrukt in machteloosheid. En wij; de vakmensen, onderzoekers en andere autochtonen, zijn niet in staat om migratie te gebruiken als metafoor die een licht werpt op onze eigen reis van de ene wereld naar de andere.

Dat is waar dit boek, 'Migratie als metafoor', verandering kan brengen. Het boek werpt een heel nieuw licht op de problematiek van migratie en 'de migrant' binnen de zorg- en welzijnssector, het onderwijs en het onderzoeksveld. Jean-Claude Métraux slaat in zijn typische, bijna poëtische taal de nagel op de kop. Hij neemt de lezer mee op tocht en deelt zijn ervaringen en ideeën. Zo laat hij de lezer 'migreren': van de wereld van vandaag vol uitsluiting naar een wereld waar eenheid werkelijk centraal staat.