Habermas herneemt de thematiek van zijn hoofdwerk in het licht van de nieuwe media en de crisis van de democratie.
Jürgen Habermas’ eerste boek, De structuurverandering van het publieke domein, werd gepubliceerd in 1962 en behoorde al snel tot de klassiekers van de twintigste-eeuwse sociologie. In dit boek gaf Habermas invulling aan het begrip ‘publiek domein’, dat hij een plaats toekende tussen de burgerlijke maatschappij en het politieke systeem. Later kwam hij herhaaldelijk terug op de rol van het publieke domein in de democratische maatschappij.
In dit boek herneemt Habermas deze thematiek nu in het licht van de nieuwe media en de crisis van de democratie. Nieuwe media brengen een ‘nieuwe structuurverandering van het publieke domein’ teweeg en stellen nieuwe eisen aan onze mondigheid. Het onderscheid tussen openbare en private communicatie dreigt verward te raken, waardoor ook de waarneming van ‘wat politiek is’ ondermijnd dreigt te worden. Kunnen we een platform blijven bieden aan concurrerende meningen, waar burgers uit kunnen putten en ook aan kunnen bijdragen? Het antwoord op deze vraag is cruciaal voor het democratische gehalte van onze samenleving.