De Essays (1580) vormen het hoofdwerk van Michel de Montaigne. Ze werden geschreven op een kantelpunt in de geschiedenis: de ontdekking van de Nieuwe Wereld, de wetenschappelijke ontwikkelingen, de boekdrukkunst en het protestantisme luidden de moderniteit in. Door te schrijven wilde Montaigne inzicht krijgen in zijn wereld, en vooral in zichzelf. Zijn Essays zijn de neerslag van dit denk- en schrijfproces.

Montaigne wilde in zijn Essays zijn eigen ervaringen optekenen. Niet omdat hij zichzelf (zoals de latere romantici) zag als uniek of bijzonder, maar omdat hij het beschouwen van zichzelf zag als een manier om de menselijke natuur te beschrijven. Zonder algemene waarheden aan zijn analyses te verbinden weet Montaigne de grote problemen toch op zodanige wijze te benaderen dat de lezer tot nadenken gedwongen wordt. Met zijn Essays is Montaigne de grondlegger van een nieuw literair genre, dat tot de dag van vandaag veelvuldig wordt beoefend. 

Filosoof en Montaigne-specialist Alexander Roose verzorgde een nawoord bij de veelgeprezen vertaling van Frank de Graaff.

Michel de Montaigne (1533-1592) was een van de grote vernieuwers van de wijsbegeerte aan het begin van de moderne tijd. Hij introduceerde nieuwe, existentiële thema’s in de filosofie en verbond deze met nieuwe opvattingen over stijl en methode van het filosoferen: de praktische, essayistische beschouwing die brak met wat men zag als de haarkloverijen van de scholastieke tradities.