Zuid-Korea, 1980. Na de moord op militaire dictator Park Chung Hee ontsteekt in Gwangju een studentenopstand die door het leger met brute represailles wordt beantwoord. De veertienjarige Dong-ho zwerft tussen de groeiende massa lijken, op zoek naar zijn vriend Jeong-Dae, en raakt verstrikt in een confrontatie die zijn wereld voorgoed zal veranderen.

Vijf jaar later houdt de militaire dictator Chun Doo Hwan het land in zijn greep. Zijn hardvochtige regime met een uitgaansverbod, censuur en politieagenten in burger heeft ervoor gezorgd dat de details van het bloedbad verzwegen blijven. Maar de doden, onbegraven achtergelaten en zonder dat er om hen gerouwd is, achtervolgen nog steeds de levens van de overlevenden, die nu hun eigen leven op het spel zetten door zich tegen het regime te verzetten.

In deze rijk gestructureerde klaagzang laat Han Kang een meesterlijke beheersing van toon zien, wanneer zij zich beweegt tussen de harde realiteit van onderdrukking, duisternis, onsamenhangende fantasie en de poëzie van het alledaagse.

‘Haar intense poëtische proza ziet historische trauma’s onder ogen en legt de kwetsbaarheid van het menselijk leven bloot.’ – Juryrapport van het Nobelprijscomité 2024