Van een onaanzienlijke kleur in de oudheid groeide blauw uit tot de onbetwiste lievelingskleur van de westerse wereld. Het is de kleur van de verwondering, het spirituele, het absolute, maar ook van het verlangen, de melancholie en de blues. Het inspireerde schilders als Giotto, Vermeer en Chagall en was de inspiratiebron voor vele dichters.

De bloemlezing En blauw zal alles zijn (een dichtregel van Jan Hanlo) laat zich bijna lezen als een biografie van blauw. Elisabeth Lockhorn verzamelde een rijke schat aan dichters uit binnen en buitenland.

Met gedichten van Paul Celan tot Wallace Stevens, en Nederlandse dichters als Judith Herzberg, Gerrit Kouwenaar, Lieke Marsman, K. Michel en Ilja Leonard Pfeijffer.