Rachel Aviv volgt vijf mensen met een stoornis die tegen de grenzen van psychiatrische verklaringen aanlopen. Hun diagnose geeft hun ervaringen een naam, maar drukt ook een stempel op hun identiteit en positie in de maatschappij. Met een scherp oog voor sociale en culturele factoren beschrijft Aviv onder meer een Indiase vrouw die haar toevlucht zoekt in religie, een Amerikaanse vrouw die herstelt van een psychose en hoopt de liefde van haar kinderen te herwinnen, een man die het tot zijn levensdoel heeft gemaakt wraak te nemen op zijn psychoanalytici en een jonge vrouw die na tien jaar besluit te stoppen met medicatie omdat ze niet weet wie ze is zonder.
Mede door haar eigen ervaring is Aviv in staat nieuwe vensters te openen in ons denken over psychische stoornissen.