De stichting van de eerste katholieke middelbare scholen voor meisjes is relatief laat te noemen. De eerste katholieke hbs voor meisjes startte in 1914, het eerste katholieke gymnasium voor meisjes in 1915. Meisjes hadden in Nederland toen al bijna een halve eeuw toegang tot deze schooltypen. Op het moment dat diverse katholieken zich begonnen uit te spreken voor betere onderwijskansen voor meisjes, was er een landelijke stijging van het aantal meisjes op openbare hbs'en en gymnasia. Om te voorkomen dat katholieken hun dochters naar openbare scholen zouden sturen, was het nodig dat er katholieke meisjeslycea zouden worden gesticht.
De zusters die aan deze oproep gehoor gaven en katholieke meisjeslycea begonnen, wilden hun leerlingen een goede opleiding geven én hen vormen tot goede katholieke vrouwen. Kwalitatief hoogstaand onderwijs was een voorwaarde om de religieuze doelen die zij met dit onderwijs hadden te bereiken.
De leerlingen van het Theresialyceum zongen in het interbellum dat zij door het onderwijs dat zij kregen 'in deugd en wijsheid' zouden groeien. Tegelijkertijd leefden deze meisjes in een tijd waarin het ideaalbeeld van de katholieke vrouw als moeder en echtgenote hoogtij vierde. Wat moesten deze leerlingen volgens hun opvoeders en henzelf met hun opleiding gaan doen? Dit boek laat zien dat de katholieke meisjeslycea de leerlingen wel degelijk ook voorbereidden op een beroepsleven en de universiteit.
In deugd en wijsheid groeien vertelt de geschiedenis van de meisjeslycea Fons Vitae, Mater Dei en het Theresialyceum. De zusters, lekendocenten en leerlingen die iedere dag door de gangen liepen, staan in dit boek centraal. Zij moesten echter rekening houden met de eisen en verwachtingen van anderen, zoals de congregatie die het schoolbestuur in handen had, ouders, het ministerie van Onderwijs en geestelijke hoogwaardigheidsbekleders.
Uit een veelheid aan bronnen schetst Marieke Smit een levendig beeld van het denken en handelen van de betrokken spelers. De analyse getuigt van empathie én distantie.