'Dit boek is niet door mij geschreven. Het is door mij heen gekomen, blijk-
baar stond ik ervoor open. Ik heb er niet om gevraagd, ik heb het zomaar
ontvangen. Ik dank de Gever dan ook.’

Zo begint Zonder mij. Bespiegelingen over leven in eenheid, en deze ver-
bazingwekkende en pakkende zinnen zijn het begin van een waterval,
het valt niet anders te noemen. Een stortvloed van dergelijke overpeinzingen
vol innerlijke beweging golft over je heen, die de lezer nu
eens verrassen, dan weer ontroeren en dan weer stil maken.
Olette Luitwieler publiceerde eerder: Levensdroom (Samsara), Go-
denkind (Ten Have), Zielewind (Ten Have). Deze eerste poëtische
bundel van haar hand laat iedere uitleg evenwel voor wat die is. Met
ongekende kracht en tegelijk met opgewekte blijmoedigheid plaats ze
ieder die zich aan haar teksten waagt direct midden in de Ene Werkelijkheid.
Hij vergeet voor een moment de eventuele vanzelfsprekendheid
van zijn alledaagse leven. ‘Het ik is een golf die zich los van de zee
waant. Een ‘verlicht ik’ is een golf die zich de zee waant. Ontwaken is
alle wanen doorzien…’ schrijft ze op haar website.
Wie ontwaakt, ziet de ene Werkelijkheid. De Ene Werkelijkheid is het
grote wonder van jouw en mijn bestaan. Elke gedachte in dit boek
getuigt daarvan. En de Gever wordt van harte bedankt.