Gust Peeters maakte In de tweede helft van de zeventiger jaren als tiener kennis met de Vlaamse Beweging. Er ging een volslagen onbekende wereld voor hem open. De eerste passen op die weg leidden al snel tot een langdurig engagement. Blijvende invloed ging uit van de toenmalige IJzerbedevaarten, met de onvergetelijke bindteksten van priester-dichter Anton Van Wilderode. Dat werd een na te volgen spoor in de zoektocht naar een eigen stem.

Na een lange periode van stilte klom hij in 2012 voor het eerst op een podium en hij is er sindsdien, bij wijze van spreken, nooit meer af gekomen. In 2014 én 2015 won hij de Cobra Poëzieprijs van de openbare omroep VRT. Van 2014 tot 2017 schreef hij bindteksten voor het Vlaams-Nationaal Zangfeest. Als organisator tekende hij voor meerdere kleinschalige poëzie-evenementen, waaronder het cd-project 10 op de Schaal van Dichter (2015), een tweetalige Vlaams-Catalaanse poëzieavond (2019), Pleintjespret (2022), 101 Vondelingskens en Zonder doel zien dolen (2022, rond Alice Nahon) en een unieke avond met vertaalde Oekraïense gedichten (2022). Ook bij de Poëziebus, een Nederlands-Vlaams initiatief van 2015 tot 2019, was hij actief betrokken. In 2023 verscheen van hem het zgn. ‘chapbook’ De Librettogedichten.