Het ene moment cruise je “zorgeloos” door het leven. Je draait lekker mee in de zoutmijnen van de maatschappij. Het andere moment beheerst een Tumor je leven. Je navigeert niet meer door de gangen van de school, maar probeert een weg in de ziekenhuizen te vinden.
De onmogelijke keuzes van vroeger tussen stroop of poedersuiker op je pancakes of tussen de double bacon burger of de bourbon burger maken plaats voor de keuze tussen bestraling en een operatie. Vragen als ‘hoe gaat het met je?’ en ‘wat doe je nou de hele dag?’ krijgen een heel andere lading. Terugkeer naar je werk? Ik wil een terugkeer naar mijn leven. Alledaagse problemen doen niet meer ter zake.
Why me? Wilde ik de geboden behandelopties wel? Waren dit daadwerkelijk alle opties?
De eerste vraag is niet te beantwoorden. In beide andere gevallen is het antwoord: nee.