In het filosofisch essay Achterblijven onderzoekt Marli Huijer het fenomeen 'achterblijven' in brede zin: wat betekent de migratie van familie of het vertrek van een geliefde of van collega's voor degene die achterblijft? Huijer betoogt dat vertrekken en achterblijven door het 'kleiner worden van de wereld' een geheel nieuwe betekenis krijgen; het definitieve afscheid lijkt verleden tijd.

'In een vooruitgangscultuur is de vertrekker in het voordeel, maar dat is aan het veranderen. Waarom zou je nog emigreren als je binnen enkele dagen op vrijwel elke plek op de aarde kunt komen en alles digitaal voorhanden is? De ruimte voor avonturen verdwijnt, en echt vertrekken - zoals mijn grootouders dat nog deden - bestaat niet meer.' In het licht van deze veranderingen vormt Huijer een nieuw beeld van de achterblijver als avonturier, als degene die het nieuwe in het bestaande zoekt, die vertrekt door op zijn plaats te blijven.