Toen ze aan deze reis begon, had Ludy nooit kunnen bedenken hoeveel moed het zou vergen om de sluier van het zwijgen te doorbreken die al generaties lang over haar familie hangt. Met dit verhaal doorbreekt ze de beladen stilte van het zwijgen.
Ik mocht er een aantal jaren getuige van zijn hoe zwaar de taak was die ze zichzelf heeft gesteld. Met de moed van een zwarte panter, haar totemdier, heeft ze de kracht gevonden om diep te graven in verborgen waarheden in haarzelf en in de geschiedenis van het gezin waar ze in opgroeide. Daarbij ontdekte ze dat je de energie van het slachtofferschap kan gebruiken om compassie te ontwikkelen, zowel met jezelf als met de ‘daders’. En dat het zelfs kan gebeuren dat je dan op een gegeven moment ook moedig de ‘dader’ in jezelf durft aan te kijken.
In de vele gesprekken die we voerden bleek steeds dat Ludy er zich terdege van bewust is dat elk kind in een gezin zijn eigen versie van de waarheid heeft. Zij vertelt het verhaal vanuit háár perspectief. Elk perspectief is uniek en subjectief, en dit is haar waarheid. Het is een verslag van haar herinneringen, haar interpretaties van de gebeurtenissen. En het ontvouwt zich als een inspirerend verhaal over haar groei in bewustzijn en haar worsteling om zich te bevrijden.
Intussen is dit boek niet alleen het verslag van een persoonlijke reis, maar ook een boodschap aan ieder die zich gevangen voelt door dat wat verzwegen wordt. Het is een oproep om moed te verzamelen, de waarheid te zoeken en de stilte van het zwijgen te doorbreken. Want alleen door het aankijken van onze diepste geheimen kunnen we vrijheid vinden en begrip krijgen voor wat er in onszelf leeft en voor het gedrag van anderen. Moge dit boek een bron van inspiratie en kracht zijn voor anderen om een soortgelijke reis te ondernemen en ook licht te werpen op de schaduwen van het verleden. Zo kan je het verborgen geschenk ontdekken dat schuilt in de pijn die je in het leven hebt opgelopen. Je leven wordt er lichter door en de wereld a better place to be.

Hein Stufkens