In dit boek krijgen de grootste wezens van de stad Utrecht een gezicht door de foto’s die Luuk Huiskes van ze maakte. De bomen zijn organismen die groeien, bloeien en uiteindelijk sterven, en vormen een essentieel, zij het vaak onbewust ervaren, onderdeel van het stadsbeeld.

De beelden in het boek zijn artistiek en gevoelsmatig van aard, niet wetenschappelijk. Ze worden aangevuld met tekeningen en schilderijen uit het Utrechts Archief die het historische belang van deze bomen zichtbaar maken. Vooral de oude bomen in de binnenstad, langs de singels en grachten, zijn diep verweven met het dagelijks leven, totdat ingrepen zoals kap of herinrichting ze plotseling onder de aandacht brengen.

De geschiedenis van het Utrechtse groen gaat terug tot 1827, toen landschapsarchitect Johan David Zocher begon met het ontwerp van het Singelplantsoen. Dit project leidde tot de aanplant van vele bomen die de stad een groene en cultuurhistorische uitstraling gaven. Ruim 150 jaar later staan veel van deze (inmiddels heel grote) bomen er nog steeds – als de grootste en meest indrukwekkende wezens van de stad. Ze vormen een magische, onmiskenbare aanwezigheid die het stadsbeeld mede bepaalt.