Wanneer we ons de vraag stellen waarom we iets doen, dan is ons antwoord vaak verwarrend. Het lijkt moeilijk om ons als mens te kunnen vatten. Verklaart ons brein wat we doen? Ligt de reden voor ons gedrag in onze opvoeding? Of zijn we vrij om zelf te bepalen wat we doen? Hoe kunnen we onszelf verklaren?

De herontdekking van de relationele mens zoekt vanuit een filosofisch perspectief naar mogelijke antwoorden. Het boek neemt je mee in een zoektocht naar jezelf, waarin je één voor één een aantal potentiële verklaringen overdenkt. Als we menen dat ons brein ons gedrag verklaart, wat betekent dit dan voor ons mens-zijn? Wat betekent het wanneer ik meen dat ik mezelf helemaal in de hand heb? Wat voor mens zijn we dan? Of wat als we gewoonweg een relationeel wezen zijn?

Dit boek probeert aan te tonen hoe vele elementen van ons mens-zijn, zoals vrijheid, toeval, bewustzijn, handelen, evolutie en zorg, relationeel met elkaar verbonden zijn – en hoe ‘menszijn’ los van elke relatie welllicht onmogelijk is. Dit leidt ertoe dat een mens niet zomaar te verklaren is. Dat de mens ondanks alle wetenschap altijd een beetje een mysterie blijft.

Voor een dergelijk mensbeeld worden er argumenten gezocht bij de neuroloog Damasio, de bioloog Darwin, de antropoloog Hall en de ontwikkelingspsychologen Erikson en Piaget. Vanuit concrete ervaringen wordt aangetoond hoe we onszelf kunnen begrijpen als een complex relationeel meerzinnig wezen. Geen mens zonder relaties en geen relaties zonder mens.

Henk Vandaele studeerde Psychiatrische verpleegkunde en Filosofie in Kortrijk, Gent en Heidelberg. Hij is docent filosofie en ethiek aan de Hogeschool VIVES, waar hij lesgeeft aan de faculteit Sociaal-Agogische Wetenschappen en Verpleegkunde. Hij is al een tiental jaar hoofdredacteur van het cultureel-filosofische tijdschrift De uil van Minerva.