a bezoek aan de huisarts begon een stroomversnelling aan gebeurtenissen, onderzoeken, bestralingen en uiteindelijk de operaties en interventies die een fase van hospitalisering inluidde… De prognose was 30% kans op overleven tijdens de operatie en als ik het zou overleven er wellicht nog 5 jaar aan vast te plakken was.

In de loop van 2013 bleek echter dat ik ondanks de prognoses herstellende was. In zekere zin werd juist hierdoor mijn leven op z’n kop gezet. Ik had me verzoend met de dood, alle voorbereidingen voor het afscheid rond en de koffer stond gepakt als het ware om de lijn van gene zijde over te steken.

Thans caramboleer ik tussen de wil om door te gaan, opnieuw alles eruit te halen en de drang om mijn leven uit handen te geven aan de dood zonder de moed te hebben er zelf een eind aan te maken. Een zware depressie heeft mij in zijn greep en het einde is nog lang niet in zicht.